Πένθος: Πέθανε ο Γιάννης Κόλλιας

Βαρύ πένθος έχει προκαλέσει στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου η είδηση του θανάτου του Γιάννη Κόλλια, ενός ανθρώπου που αφιέρωσε τη ζωή του στα γήπεδα και στη διδασκαλία του αθλήματος.

Ο σπουδαίος προπονητής έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, σκορπίζοντας θλίψη σε όσους τον γνώριζαν προσωπικά αλλά και σε όσους τίμησαν την προσφορά του στο ποδόσφαιρο.

Τη θλιβερή είδηση έκανε γνωστή η κόρη του, Γεωργία Κόλλια, μέσα από μία συγκινητική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Πατέρα μου, οδηγέ της ζωής μου, φως μου, στήριγμα μου… τα συν και τα πλην μας, πάντα εκεί, πάντα δίπλα μου, ένα ακόμη πικρό ποτήρι… πέτα πέτα πέτα ψηλά και ξεκουράσου», έγραψε, συγκινώντας βαθιά τους φίλους και τους συναδέλφους του πατέρα της.

Ο Γιάννης Κόλλιας υπήρξε ένας από τους σημαντικούς Έλληνες προπονητές των περασμένων δεκαετιών, με εμπειρία τόσο σε ελληνικούς συλλόγους όσο και σε σεμινάρια της UEFA στο εξωτερικό. Ήταν άνθρωπος που αγαπούσε το ποδόσφαιρο βαθιά, όχι μόνο ως παιχνίδι αλλά και ως παιδαγωγικό εργαλείο. Στην Ελλάδα δίδαξε σε προπονητικά σεμινάρια, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση νέων προπονητών που αργότερα συνέχισαν το έργο του.

Η είδηση του θανάτου του προκάλεσε συγκίνηση και νοσταλγία στους παλαιότερους, που θυμούνται τον Κόλλια ως έναν άνθρωπο με αρχές, ήθος και απέραντη αγάπη για το άθλημα. Πίστευε πάντοτε πως «το ποδόσφαιρο είναι πρώτα σχολείο χαρακτήρων και μετά παιχνίδι», λόγια που αντικατόπτριζαν τη φιλοσοφία του μέσα και έξω από το γήπεδο.

Η πορεία του χαρακτηρίστηκε από συνέπεια και αφοσίωση, ενώ είχε την ευκαιρία να μεταφέρει τις γνώσεις του σε νέες γενιές προπονητών, τόσο μέσω των συλλόγων όσο και μέσα από σεμινάρια της Ομοσπονδίας. Ο ίδιος δεν επιδίωξε ποτέ τη δημοσιότητα· ήταν άνθρωπος της δουλειάς, της ταπεινότητας και της σιωπηλής προσφοράς.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο αποχαιρετά έναν προπονητή που τίμησε το άθλημα, αλλά κυρίως έναν άνθρωπο που δίδαξε με το ήθος του τι σημαίνει αγάπη, επιμονή και πίστη στη νέα γενιά. Η παρακαταθήκη του Γιάννη Κόλλια θα μείνει ζωντανή στις μνήμες όσων συνεργάστηκαν μαζί του και τον σεβάστηκαν όλα αυτά τα χρόνια.