Άννα Κυριακού: Τα συγκλονιστικά τελευταία λόγια της πριν πεθάνει

Η Άννα Κυριακού, μία από τις πιο αγαπημένες μορφές του ελληνικού θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, έφυγε από τη ζωή με τον πιο ήσυχο και συμβολικό τρόπο, όπως ακριβώς είχε ζήσει: με αξιοπρέπεια, ηρεμία και φως. Το τελευταίο διάστημα της ζωής της το πέρασε γαλήνια, περιστοιχισμένη από την οικογένειά της και τις αναμνήσεις μιας πλούσιας καλλιτεχνικής διαδρομής.

Η ίδια είχε δηλώσει πως στόχος της δεν ήταν απλώς να αφήσει πίσω της έργο, αλλά να μοιραστεί τη ζωή της με το κοινό. «Ήθελα οι άνθρωποι να μάθουν για τη ζωή μου», είχε πει όταν παρουσίασε τη βιογραφία της, ένα βιβλίο που θεωρούσε τον απολογισμό μιας πλήρους ζωής. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, έγραψε με τη γνωστή της σεμνότητα:

«Αυτό που κατάλαβα στη ζωή μου είναι να είσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος, μέχρι την τελευταία σου στιγμή. Να νιώθεις ευχαριστημένος με όσα έχεις κάνει».

Το βιβλίο αυτό βρέθηκε στο κομοδίνο της την ημέρα που έφυγε. Εκεί, στο σπίτι της, η ηθοποιός έκλεισε ήρεμα τα μάτια της, με το πρόσωπο να αποπνέει τη γαλήνη ενός ανθρώπου που είχε πει όσα ήθελε να πει και είχε ζήσει όπως ήθελε να ζήσει.

Ο γιος της, Χριστός Απόστολίδης, μιλώντας με συγκίνηση στην εφημερίδα Espresso, είπε:

«Δεν το περιμέναμε. Ήταν καλά μέχρι το τελευταίο διάστημα και όλα όσα είχε πει ήταν τελικά προφητικά. Έφυγε έτσι όπως ήθελε, έχοντας εκπληρώσει όλα της τα όνειρα».

Τα τελευταία της λόγια προς εκείνον ήταν «Τώρα ας φύγω», φράση που σφράγισε το τέλος μιας πορείας 75 χρόνων γεμάτης επιτυχίες, αγάπη και δημιουργία.

Η Άννα Κυριακού γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1929 και αφιέρωσε 75 χρόνια στην τέχνη του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Συνεργάστηκε με θρύλους της ελληνικής σκηνής, όπως ο Βασίλης Λογοθετίδης, τον οποίο πάντα θυμόταν με τρυφερότητα. Είχε αφηγηθεί:

«Δύο ή τρεις σεζόν ήμασταν μαζί στο θέατρο Κεντρικό, δίπλα στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Έπαιζα στην επιθεώρηση και μου είπαν “Να την πάρουμε, έχει ταλέντο”. Την άλλη μέρα ήρθε ο Γιώργος Τσούχλος να με καλέσει να υπογράψω και δέχτηκα αμέσως. Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μου με αυτόν τον σπάνιο καλλιτέχνη».

Στα νεανικά της χρόνια περιέγραφε στιγμές γεμάτες ζωντάνια και χιούμορ, τότε που με τον θίασο του Λογοθετίδη ταξίδευαν στη Θεσσαλονίκη και διασκέδαζαν μετά τις παραστάσεις, χτίζοντας φιλίες ζωής.

Το μεγάλο κοινό, βέβαια, τη γνώρισε μέσα από τη μνημειώδη τηλεοπτική σειρά “Τρεις Χάριτες”, όπου υποδύθηκε τη θεία Μπεμπέκα — έναν ρόλο που αρχικά ήταν μικρός, αλλά χάρη στην προσωπικότητά της έγινε εμβληματικός.
Η ίδια είχε πει:

«Στην αρχή ο ρόλος ήταν μικρός. Η παραγωγός, η φίλη μου Ελβίρα Ράλλη, μου είπε ότι δύο νέα παιδιά, ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παθανασίου, με ήθελαν για τον τέταρτο ρόλο. Αμέσως είπα ναι. Σιγά-σιγά ο ρόλος μεγάλωσε και έτσι γεννήθηκε η θρυλική θεία Μπεμπέκα».

Αυτή η ερμηνεία την καθιέρωσε ως σύμβολο της χρυσής εποχής της ελληνικής τηλεόρασης, χαρίζοντάς της την αγάπη όλων των γενεών. Η ίδια τόνιζε συχνά πως «στη ζωή δεν αρκεί το ταλέντο, χρειάζεται και τύχη», πιστεύοντας πως η σωστή στιγμή και το σωστό περιβάλλον καθορίζουν την πορεία κάθε καλλιτέχνη.

Η Άννα Κυριακού φεύγει από τη ζωή αφήνοντας πίσω της μια ολόκληρη εποχή. Το χαμόγελο, η ευγένεια και η απλότητα της παρουσίας της μένουν χαραγμένα στη μνήμη όσων τη γνώρισαν, αλλά και σε όσους τη θαύμασαν μέσα από τις αμέτρητες τηλεοπτικές και θεατρικές στιγμές της.
Η ίδια είχε πει κάποτε:

«Το πιο σημαντικό είναι να φεύγεις ήσυχος, γνωρίζοντας πως έδωσες αγάπη και πήρες αγάπη».

Και αυτό ακριβώς έκανε — με ένα “Τώρα ας φύγω”, που έμεινε ως ύστατη πράξη αξιοπρέπειας και ειρήνης.