Ελεονώρα Μελέτη ξεσπά: «Θα έπρεπε να ντρέπεσαι για όλα όσα πρεσβεύεις»
Η παρουσιάστρια καταγγέλλει πανηγυρισμούς για τη δολοφονία Τσάρλι Κερκ, ανοίγοντας συζήτηση για όρια, ευθύνη και λόγο μίσους στα social media.
Η δολοφονία του συντηρητικού ακτιβιστή Τσάρλι Κερκ, εν μέσω εκδήλωσης στο Πανεπιστήμιο Utah Valley, έχει πυροδοτήσει ένα μεγάλο κύμα αντιδράσεων σε διεθνές επίπεδο.
Στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης καταγράφονται συναισθήματα σοκ και οδύνης, αλλά και –σε ορισμένες περιπτώσεις– προκλητικοί «πανηγυρισμοί» που προκαλούν αμηχανία και οργή. Στο ελληνικό διαδικτυακό τοπίο, η Ελεονώρα Μελέτη παρενέβη δυναμικά, επιλέγοντας να απαντήσει δημόσια σε γυναίκα χρήστρια που εξέφρασε χαρά για την εκτέλεση του 31χρονου.
Με μήνυμα στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η παρουσιάστρια έστειλε ξεκάθαρο σήμα απέναντι στη ρητορική μίσους και στην «κανονικοποίηση» της βίας ως θεάματος. Η παρέμβασή της δεν έμεινε σε ευχολόγια· στάθηκε στην προσωπική ευθύνη κάθε χρήστη που, ειδικά όταν έχει παιδιά, λειτουργεί ως πρότυπο — κακό ή καλό — μέσα σε ένα περιβάλλον με τεράστια απήχηση και ελάχιστα φίλτρα.
Χαρακτηριστικά, η Ελεονώρα Μελέτη απευθύνθηκε στη συγκεκριμένη χρήστρια με λόγια που ξεκαθαρίζουν το διακύβευμα:
«Θα έπρεπε να ντρέπεσαι για όλα όσα πρεσβεύεις. Έχεις παιδιά και σε παρακολουθούν και διδάσκεις ρητορική μίσους και μισανθρωπιά. Είσαι ένας εξαιρετικός λόγος για τον οποίο πρέπει να υπάρχουν εμπόδια και όρια στα social media. Όχι στις γνώμες αλλά στον τρόπο που κάποιοι προσπαθούν να τις επιβάλλουν».
Το σχόλιο αυτό ανοίγει μια ευρύτερη συζήτηση: πού τελειώνει η ελευθερία έκφρασης και πού ξεκινά η υποχρέωση για μη υποδαύλιση μίσους; Τα social media προσφέρουν βήμα σε όλους, όμως η ανωνυμία, η ταχύτητα και ο υπερθετικός συναισθηματισμός συχνά μετατρέπουν το δημόσιο διάλογο σε πεδίο τοξικότητας. Η ιδέα ότι «όλα επιτρέπονται» επειδή «είναι απλώς άποψη» δεν ευσταθεί όταν η «άποψη» γίνεται εργαλείο απαξίωσης, εκφοβισμού ή εκθείασης της βίας.
Η παρέμβαση της Μελέτη υπενθυμίζει ότι οι δημόσιες φιγούρες –είτε συμφωνεί κανείς μαζί τους είτε όχι– αποτελούν ανθρώπους με οικογένειες, φίλους και κύκλους που επηρεάζονται από κάθε βίαιο γεγονός. Η ψηφιακή χαρά για τον θάνατο ενός ανθρώπου δεν είναι «ελευθερία»· είναι κυνισμός που διαβρώνει τον δημόσιο χώρο. Και όταν προέρχεται από γονείς, η επίδραση στα παιδιά –που παρατηρούν και μιμούνται– γίνεται ζήτημα κοινωνικής ευθύνης.
Στο τέλος, η συζήτηση δεν αφορά μόνο την υπόθεση Κερκ. Αφορά τα όρια που θέτουμε ως κοινωνίες στα ψηφιακά μας τερέν, την εκπαίδευση στην ψηφιακή παιδεία (digital literacy), την ενσυναίσθηση και τη διαχείριση του δημόσιου λόγου. Η ένταση των στιγμών δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμη δικαιολογία για την αποδοχή της ρητορικής μίσους ως «φυσιολογικής» αντίδρασης. Η τοποθέτηση της Ελεονώρας Μελέτη έρχεται να θυμίσει ότι η ευθύνη ξεκινά από τον καθένα μας – από την επόμενη ανάρτηση, το επόμενο σχόλιο, την επόμενη «κοινοποίηση».
Ακολούθησε το Postnow.gr στο Facebook για όλες τις τελευταίες ειδήσεις
