Κρήτη: Καταγγελίες 29χρονου μοναχού, αρπαγή 175 στρεμμάτων και σκιές διαφθοράς σε αστυνομικούς

Μια υπόθεση που ξεκίνησε το 2016 επιστρέφει στο προσκήνιο, ρίχνοντας φως σε καταγγελίες για σφετερισμό μεγάλης έκτασης μοναστηριακής γης και μια σειρά αποφάσεων που δεν ελέγχθηκαν επαρκώς. Ένας 29χρονος τότε μοναχός από μονή των Χανίων υποστήριξε ότι εντόπισε ενέργειες σε βάρος της περιουσίας της Μονής, καταθέτοντας δύο μηνύσεις με συγκεκριμένα στοιχεία. Παρά τα όσα ισχυρίστηκε, η δικογραφία οδηγήθηκε γρήγορα στο αρχείο, ενώ ο ίδιος βρέθηκε κατηγορούμενος και αποκλεισμένος από το μοναστήρι, καθώς στο κελί του βρέθηκαν εκκλησιαστικά αντικείμενα και σφαίρες—ευρήματα που, όπως ο ίδιος επιμένει, ήταν στημένα.

Ο μοναχός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη μονή και το νησί. Λίγους μήνες αργότερα, τα 175 στρέμματα—μέρος μεγαλύτερης διεκδικούμενης έκτασης 700 στρεμμάτων—περιήλθαν στον έλεγχο δύο αδελφών που, σύμφωνα με τις διωκτικές αρχές, αποτελούν «εγκέφαλους» εγκληματικής οργάνωσης. Η έκταση πωλήθηκε στη συνέχεια σε κτηματομεσιτική εταιρεία, με αντίτιμο περίπου 1,5 εκατομμύριο ευρώ, και εκπρόσωπο ισραηλινό επιχειρηματία.

Το ειδικό κλιμάκιο της αστυνομίας που «ξεδόντιασε» τη λεγόμενη κρητική μαφία έχει ήδη προχωρήσει σε 46 συλλήψεις, με 90 άτομα συνολικά να κατηγορούνται για σειρά αδικημάτων. Οι έρευνες, ωστόσο, δεν σταματούν εκεί. Στο μικροσκόπιο μπαίνουν πλέον τρία κρίσιμα πεδία: πρώτον, η πιθανή «διάβρωση» και άλλων αστυνομικών που φέρονται να παρείχαν κάλυψη στο κύκλωμα—γίνεται λόγος τουλάχιστον για τρεις άνδρες και μία γυναίκα με υπηρεσία σε Χανιά και Ρέθυμνο. Δεύτερον, δικαστικές αποφάσεις που εμφανίζουν σοβαρές αντιφάσεις, οι οποίες πλέον ελέγχονται. Τρίτον, οι διαδρομές του μαύρου χρήματος από ναρκωτικά, όπλα και άλλες παράνομες δραστηριότητες, που φέρονται να «ξεπλένονταν» και να κατέληγαν σε πολυτελή κατανάλωση.

Το μεγάλο αναπάντητο ερώτημα παραμένει: θα είχε αποτραπεί η εκποίηση της επίμαχης γης αν οι αρχικές καταγγελίες είχαν διερευνηθεί σε βάθος; Η σημερινή έρευνα φιλοδοξεί να απαντήσει όχι μόνο στο «ποιος» και «πώς», αλλά και στο «γιατί» η υπόθεση σιώπησε όταν έπρεπε να ακουστεί πιο δυνατά.