Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι 5 μέρες που θα αλλάξουν τον κόσμο – Πώς θα τελείωνε
Σενάριο κλιμάκωσης με Ρωσία και Κίνα, κυβερνοεπιθέσεις, Βαλτική, Ταϊβάν και κρίσιμες αποφάσεις Δύσης περιγράφει ο Ρίτσαρντ Σίρεφ με κάθε λεπτομέρεια.
Ο βρετανός στρατηγός ε.α. και πρώην αναπληρωτής διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, σερ Ρίτσαρντ Σίρεφ, σκιαγραφεί ένα ζοφερό χρονολόγιο που ξεκινά με μια «σιωπηλή» επίθεση: γενικευμένες διακοπές ρεύματος, συστήματα που παραλύουν, πόλεις που βυθίζονται στο σκοτάδι.
Στο επίκεντρο το Βίλνιους, όπου η πλήρης συσκότιση πυροδοτεί χάος, ενώ ταυτόχρονα αναζωπυρώνονται εντάσεις σε ολόκληρη τη Βαλτική. Μέσα σε λίγες ώρες, κυβερνοσαμποτάζ στο ενεργειακό δίκτυο, διάχυση παραπληροφόρησης και στοχευμένες υβριδικές ενέργειες μετατρέπουν μια «ανεξήγητη βλάβη» σε κρίση ασφάλειας που απαιτεί στρατιωτικό νόμο, απαγόρευση κυκλοφορίας και ανάπτυξη δυνάμεων στους δρόμους.
Το σενάριο, όπως περιγράφεται, δεν είναι ένα ακόμα «παιχνίδι πολέμου», αλλά μια πιθανή αλληλουχία γεγονότων όπου η Μόσχα εκμεταλλεύεται το κενό ισχύος και την πολιτική αβεβαιότητα στη Δύση. Στη ρητορική βάση του, βρίσκεται η προειδοποίηση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, που θίγει ευθέως τον δεσμό Κίνας–Ρωσίας: «Ας μην είμαστε αφελείς». Και πιο ωμά: «Αν ο πρόεδρος της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, θέλει να επιτεθεί στην Ταϊβάν, θα φροντίσει πρώτα να τηλεφωνήσει στον πολύ κατώτερο συνεργάτη του σε όλα αυτά, τον Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, που κατοικεί στη Μόσχα, και να του πει: «Ε, θα το κάνω αυτό και πρέπει να τους απασχολήσεις στην Ευρώπη επιτιθέμενος σε έδαφος του ΝΑΤΟ». Αυτός είναι πιθανότατα ο τρόπος με τον οποίο θα εξελιχθεί αυτό». Τα λόγια αυτά λειτουργούν ως «κλειδί» για να κατανοήσει κανείς το διπλό μέτωπο που ακολουθεί: Βαλτική και Ταϊβάν, Ευρώπη και Ασία, δύο κρίσιμα θέατρα σε μια σύγκρουση υπερδυνάμεων.
Στο αφήγημα του Σίρεφ, η Ρωσία κινείται πρώτη στο ευρωπαϊκό σκέλος, ενεργοποιώντας δύο θωρακισμένες μεραρχίες και μία μηχανοκίνητη πεζικού γύρω από τον θύλακο του Καλίνινγκραντ και τη Λευκορωσία, ενώ κλιμακώνει στον αέρα με SU-27 και MiG-31 οπλισμένα με Kinzhal, για να σηματοδοτήσει ότι «κλειδώνει» την εναέρια κυριαρχία στη Βαλτική. Η αντιπαράθεση ανάβει στον διάδρομο Σουβάλκι, το μοναδικό χερσαίο πέρασμα των χωρών της Βαλτικής προς την υπόλοιπη ΕΕ, όπου αντάρτικες ομάδες και μισθοφόροι «θολώνουν» το αποτύπωμα ευθύνης. Ταυτόχρονα, τα κράτη της Βαλτικής απομονώνονται ηλεκτρικά για να ανασχεθεί ο κακόβουλος κώδικας—μια επιλογή που ακριβαίνει πολιτικά: η κοινωνία μένει στο σκοτάδι, η ασφάλεια τρίζει.
Σε αυτό το κλίμα, ο Σίρεφ τοποθετεί και την πολιτική διάσταση: αργές αποφάσεις, αμφίσημα μηνύματα, η διαρκής συζήτηση για το τι σημαίνει πρακτικά το Άρθρο 5 όταν η επίθεση «δεν μοιάζει» με κλασική εισβολή. Το ΝΑΤΟ ενεργοποιείται θεσμικά, όμως το δυτικό στρατόπεδο μοιάζει να αναζητά κοινό βηματισμό, καθώς κυριαρχεί ο φόβος ενός αιφνίδιου σπιράλ κλιμάκωσης. Η αβεβαιότητα πολλαπλασιάζεται από την πληροφοριακή θύελλα: διαρροές, tweets, «εξαιρετικές τηλεφωνικές επικοινωνίες», δημόσιες αιχμές και ιδιωτικές ανησυχίες.
Το ασιατικό σκέλος, κατά την πρόβλεψη, εκδηλώνεται ως συντριπτικό σοκ. Μαζικό πυραυλικό μπαράζ κατά της Ταϊβάν, κατόπιν σμήνη drones που αποδομούν αεράμυνα, κέντρα διοίκησης και κρίσιμες δομές, ενώ ειδικές δυνάμεις επιχειρούν αιφνιδιασμούς στο έδαφος. Ο αποκλεισμός δια θαλάσσης συμπληρώνει την πολιορκία: αμφίβια αποβατικά και αεροπλανοφόρα με δυνατότητα εκτόξευσης μαχητικών δημιουργούν «ζώνη αποτροπής», δυσκολεύοντας κάθε σκέψη αμερικανικής επέμβασης. Η ψυχολογική επιχείρηση κορυφώνεται με πλημμύρα παραπληροφόρησης—κανείς δεν ξέρει τι να πιστέψει, ενώ κρίσιμα πρόσωπα της ταϊβανέζικης πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας στοχοποιούνται ευθέως.
Ο Σίρεφ «κουμπώνει» τα δύο θέατρα σε ασφυκτικό χρόνο: σε πέντε ημέρες, η Κίνα έχει επιβάλει τετελεσμένα στην Ταϊβάν, η Ρωσία έχει απομονώσει τη Βαλτική, η αλυσίδα ανεφοδιασμού προς τα βόρεια «σπάει» και η Δύση παλεύει με την πραγματικότητα της υποεπένδυσης στην άμυνα. Τα μηνύματα κορυφώνουν τη δυστοπία: η Ευρώπη αναγκάζεται να αναζητήσει νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, το ΝΑΤΟ τρίζει, και το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται μπροστά σε ταπεινωτικές επιλογές για να αποφύγει ανεξέλεγκτη κλιμάκωση.
Στην καρδιά του αφηγήματος βρίσκεται το διαρκές ερώτημα: ποιος ορίζει την αποτροπή όταν ο αντίπαλος συνδυάζει κυβερνοεπιθέσεις, πληροφοριακό πόλεμο, υβριδικές δράσεις και ταχεία χρήση ισχύος; Ο Σίρεφ δεν «προφητεύει», προειδοποιεί: το παράθυρο που έχει η Δύση για να ενισχύσει άμυνες, να θωρακίσει δίκτυα και να ξεκαθαρίσει πολιτικές κόκκινες γραμμές δεν είναι άπειρο. Η στρατηγική σημασία της Βαλτικής και η τεχνολογική–βιομηχανική εξάρτηση από την Ταϊβάν μετατρέπουν μια φαινομενικά «τοπική» αναμέτρηση σε ανατροπή γεωοικονομικού status quo.
Σε τελική ανάλυση, η εικόνα που αναδύεται είναι μια διπλή κρίση που δοκιμάζει όχι μόνο στρατούς, αλλά αντοχές κοινωνιών και συνοχή συμμαχιών. Από την «πρώτη σπίθα» της συσκότισης μέχρι την «τελευταία πράξη» της επιβολής τετελεσμένων, το επιχείρημα είναι ωμό: αν η Δύση δεν προετοιμαστεί έγκαιρα, το τέλος ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου μπορεί να μοιάζει λιγότερο με θριαμβευτική νίκη και περισσότερο με βίαιη αναδιανομή ισχύος.
Ακολούθησε το Postnow.gr στο Facebook για όλες τις τελευταίες ειδήσεις
