Γιατί οι στρατιώτες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κρατούσαν κουτάλια στις μπότες τους

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος μαινόταν από τις 28 Ιουλίου 1914 έως τις 11 Νοεμβρίου 1918. Περισσότεροι από 8,8 εκατομμύρια στρατιωτικοί, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης.

Όσοι έφευγαν για το μέτωπο γνώριζαν ότι οι πιθανότητες για να επιστρέψουν ήταν ελάχιστες

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος σηματοδότησε μια καμπή στον παγκόσμιο πόλεμο – οι τεχνολογικές εξελίξεις στις αρχές του 20ού αιώνα κατέστησαν τους παλιούς τρόπους μάχης αναποτελεσματικούς, καταδικάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους και από τις δύο πλευρές σε χρόνια εξαντλητικής αιματοχυσίας.

Στο χάος του πολέμου, και χωρίς καμία εγγύηση για την επιστροφή τους, αλλά και για την ταυτότητά τους στην περίπτωση που δεν τα κατάφερναν, οι στρατιώτες επινόησαν έναν τρόπο για να βεβαιωθούν ότι οι σοροί του θα μπορούσαν να αναγνωριστούν.

Ο YouTuber του History, @Frontlineyoutube, εξήγησε πώς οι στρατιώτες χρησιμοποίησαν κουτάλια για να βεβαιωθούν ότι τα σώματά τους ήταν αναγνωρίσιμα.

«Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένας από τους πιο τρομακτικούς ήχους που μπορούσε να ακούσει ένας στρατιώτης ήταν το σφύριγμα – το σήμα για να περάσει από την κορυφή. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να βγει από το χαράκωμα και να τρέξει κατευθείαν στη Ζώνη του Ουδέτερου – μια ερημιά από λάσπη, συρματοπλέγματα και ασταμάτητα πυρά πολυβόλων. Ήταν απόλυτο χάος.»

Όπως εξηγεί οι Βρετανοί αν και είχαν ταυτότητες, το υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένες ήταν αναλώσιμο. Μπορούσε να σαπίσει, να καεί ή να χαθεί στη λάσπη. Έτσι άρχισαν να χαράσσουν τα ονόματά τους ή τους αριθμούς υπηρεσίας τους σε μεταλλικά κουτάλια και να τα βάζουν στις μπότες ή τα καλύμματά τους.

Καταλήγοντας λέει: «Αν τα πτώματά τους είχαν καταστραφεί ή λεηλατηθεί, αυτό το απλό κομμάτι μαχαιροπίρουνου θα μπορούσε ακόμα να αναγνωρίσει ποιοι ήταν».