Λούβρο: Το «ριφιφί του αιώνα» και ο αόρατος αγοραστής — Πού οδηγούν τα δύο σενάρια για τα κλοπιμαία

Η εισβολή έγινε με χειρουργική ακρίβεια: καλαθοφόρο φορτηγό στάθμευσε στο κέντρο του Παρισιού, οι δράστες ανέβηκαν σε εξωτερικό παράθυρο, έσπασαν τζάμι και μέσα σε ελάχιστα λεπτά στόχευσαν δύο προθήκες με κοσμήματα του 19ου αιώνα.

Η επιδρομή σημειώθηκε μέρα-μεσημέρι, με το μουσείο ανοιχτό, στοιχείο που ενισχύει την εικόνα «επαγγελματιών» με στρατιωτική πειθαρχία και άρτιο προσχεδιασμό, όχι ευκαιριακών ληστών που ρισκάρουν στα τυφλά.

Ο Ελβετός ειδικός Αντρέα Ράσερ προειδοποίησε πως «μια τέτοια επιχείρηση δεν μπορεί να είναι έργο ερασιτεχνών», περιγράφοντας δύο πιθανά προφίλ: πρώην ειδικές δυνάμεις ή οργανωμένο έγκλημα με δίκτυα και κεφάλαια.

Οι έρευνες εστιάζουν σε δύο βασικές κατευθύνσεις: οικονομική αποτύπωση μέσω «κανιβαλισμού» (λιώσιμο μετάλλων, διάθεση λίθων μεμονωμένα) ή «παραγγελία» από συλλέκτη, που θα κρύψει τη λεία για χρόνια μακριά από αγορές και καταλόγους.

Στο πεδίο των στοιχείων, οι ληστές φόρεσαν μπουφάν υψηλής ορατότητας, χρησιμοποίησαν κοπτικά εργαλεία, άνοιξαν τις προθήκες και διέφυγαν με μοτοσικλέτες· μέρος του εξοπλισμού εγκαταλείφθηκε, ενώ το στέμμα της αυτοκράτειρας Ευγενίας έπεσε και καταστράφηκε.

Η λεία περιλαμβάνει τιάρες, κολιέ, σκουλαρίκια και ένα «reliquary brooch» από βασιλικά σετ (Μαρί-Αμελί, Ορτανσία, Μαρί Λουίζ, Ευγενία), αντικείμενα με τεράστια πολιτιστική αξία που η αγορά σπανίως «αντέχει» στην αρχική τους μορφή.

«Το ποσό είναι αστρονομικό… αλλά ο κίνδυνος είναι να αποσυναρμολογηθούν: ο χρυσός από τη μία, οι λίθοι από την άλλη», τόνισε ο εκτιμητής Alexandre Léger, φωτογραφίζοντας το σύνηθες μονοπάτι «εξαφάνισης» πολύτιμων θησαυρών.

Η πολιτική πίεση είναι οξεία: «Αποτύχαμε», παραδέχθηκε ο Ζεράλ Νταρμανέν, λέγοντας πως «παρκάρισαν ανυψωτικό στο κέντρο της πόλης, ανέβηκαν, άρπαξαν ανεκτίμητα κοσμήματα και έδωσαν στη Γαλλία μια απαίσια εικόνα».

Ο Λοράν Νιουνέζ μίλησε για «μεγάλη επιχείρηση» και «οργανωμένο έγκλημα», ενώ ο Εμανουέλ Μακρόν δεσμεύτηκε ότι «θα ανακτηθούν τα έργα και οι δράστες θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη», την ώρα που 60 ερευνητές χαρτογραφούν το δίκτυο.

Συνδικάτα και εργαζόμενοι καταγγέλλουν χρόνια υποστελέχωση και καθυστερήσεις σε αναβαθμίσεις: «Οι συλλογές δεν είναι ασφαλείς, οι επισκέπτες δεν είναι ασφαλείς και ούτε το προσωπικό είναι», είπε ο Yvan Navarroa της CGT.

Έκθεση κρατικού ελεγκτή—που αναμένεται—καταγράφει «επίμονες» καθυστερήσεις εξοπλισμού και ελλείψεις καμερών, ενώ η διεύθυνση θυμίζει ότι ζήτησε αστυνομικό έλεγχο ασφάλειας και πως η εν εξελίξει «νέα αναγέννηση» του Λούβρου περιλαμβάνει θωράκιση.

Οι δράστες εκμεταλλεύθηκαν το κενό χρόνου της πρωινής βάρδιας στη Galerie d’Apollon· οι φύλακες εφάρμοσαν άμεσα πρωτόκολλο, αλλά σε επτά λεπτά το «αστραπιαίο» plan είχε ήδη κλείσει, με απόδραση πάνω σε Yamaha TMAX.

Η υπόθεση ξυπνά μνήμες από την «κλοπή της Μόνα Λίζα» (1911) και τον «Spider-Man» του Musée d’Art Moderne (2010), υπενθυμίζοντας ότι «100% ασφάλεια» χωρίς να πληγεί η πρόσβαση του κοινού είναι ανέφικτη εξίσωση.

Κρίσιμος παραμένει ο «ανθρώπινος παράγοντας»: συνεργοί σε εργοτάξια, εσωτερικές πληροφορίες, ή ένα λάθος αρκεί να σπάσει την ομερτά—κι εδώ η είσοδος μέσω εργοταξίου θεωρείται ένδειξη εσωτερικών «γεφυρών».

Αν η λεία «σπάσει» και διοχετευθεί, η ανίχνευση γίνεται αγώνας με τον χρόνο· αν, αντίθετα, κρυφτεί σε ιδιωτική αίθουσα, μπορεί να χαθεί για γενιές—μέχρι μια διαθήκη να ξεκλειδώσει ένα υπόγειο θησαυροφυλάκιο.

Στο μεταξύ, το Λούβρο μετρά ζημιές, η Γαλλία αναζητά απαντήσεις, και η διεθνής αγορά τέχνης οπλίζεται με λίστες «μη αποδεκτών» λίθων και μετάλλων—γιατί κάθε σμαράγδι με ιστορία «μιλάει» όταν βρει το σωστό αυτί.