Ο κόσμος… τρελάθηκε: Πρέπει να ζητούν άδεια από τα μωρά οι γονείς για να αλλάξουν πάνα!

Ειδικοί στην ανάπτυξη της πρώιμης παιδικής ηλικίας δίνουν μία σειρά συμβουλών, που εκπλήσσουν, όπως για παράδειγμα πώς να αλλάζετε την πάνα στο μωρό σας, αφού προηγουμένως ζητήσετε τη συγκατάθεσή του.

Ναι καλά διαβάσατε.. το πώς θα γίνει αυτό επιχειρούν να το εξηγήσουν.

«Στην αρχή μιας αλλαγής πάνας, βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας γνωρίζει τι συμβαίνει», έγραψαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Deakin της Αυστραλίας σε έναν οδηγό τον Νοέμβριο του 2025.

«Κατεβείτε στο επίπεδό τους και πείτε: «Χρειάζεσαι αλλαγή πάνας» και μετά κάντε μια παύση για να το δεχτούν».

Αλλά οι παράξενες οδηγίες τους για τον καθαρισμό του πωπού – μια εργασία που οι γονείς συχνά βιάζονται να «κάνουν», δεν τελειώνουν εκεί, σύμφωνα με τους ειδικούς.

«Τότε μπορείς να πεις: «Θέλεις να περπατήσεις [ή] να συρθούμε μαζί μέχρι την αλλαξιέρα ή θα ήθελες να σε μεταφέρω;» είπαν οι ειδικοί, αγνοώντας φαινομενικά ότι τα νεογέννητα δεν μπορούν ακόμη να συνομιλήσουν με τη μαμά ή τον μπαμπά ένας προς έναν. «Παρατηρήστε τις εκφράσεις του προσώπου και τη γλώσσα του σώματός τους για να ελέγξετε αν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει».

Οι ειδικοί σημείωσαν επιπλέον: «Αυτή μπορεί να είναι μια στιγμή για να βοηθήσουμε τα παιδιά να μάθουν για τη συναίνεση και πώς λειτουργεί το σώμα τους».

Ωστόσο, το να έχεις ειλικρινείς συζητήσεις με τα παιδιά κάθε φορά που κάνουν τα κακά τους μπορεί να εμπίπτει στην πάντα αμφιλεγόμενη κατηγορία της ήπιας ανατροφής.

Είναι μια εξαιρετικά ανεκτική, αντιαυταρχική προσέγγιση στην ανατροφή των παιδιών που δίνει προτεραιότητα στην ενσυναίσθηση, τον σεβασμό, τη σύνδεση και την επικοινωνία έναντι των κανόνων και των τιμωριών.

Η ήπια στρατηγική είναι δημοφιλής στους Gen Zs και τους millennials – μητέρες και πατέρες κάτω των 46 ετών. Ωστόσο, έχει επικριθεί ευρέως από διαδικτυακούς κριτικούς οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ο υπερβολικά επιεικής, αντισυμβατικός τρόπος ανατροφής μετατρέπει τα παιδιά από ατίθασα σε αδάμαστα.

Η νέα έρευνα συνιστά επιπλέον να προσκαλέσετε τα μωρά να συμμετάσχουν στο τελετουργικό περιποίησης, κάνοντάς τους ερωτήσεις όπως: «Μπορείτε παρακαλώ να σηκώσετε τον πισινό σας για να μπορέσω να σύρω την πάνα σας προς τα έξω;»

«Αυτές οι συνήθειες φυτεύουν τον σπόρο της ιδέας ότι ένα παιδί έχει το δικαίωμα να πει τι συμβαίνει στο σώμα του», διαβεβαίωσαν οι ακαδημαϊκοί.

Παρά την εκκεντρικότητα, η Yamalis Diaz, κλινική παιδοψυχολόγος στο NYU Langone Health, πρότεινε στην The Post ότι η λεκτική συμμετοχή ενός μωρού στη διαδικασία αλλαγής πάνας είναι εξαιρετική πρακτική για μελλοντικές συζητήσεις σχετικά με την αυτονομία του σώματος.

«Αυτό αφορά περισσότερο στην ενσωμάτωση της διδασκαλίας της συναίνεσης στις πρακτικές γονικής μέριμνας [των ενηλίκων] από νωρίς», εξήγησε η Diaz. «Στόχος του είναι να αυξήσει την ευαισθητοποίηση των γονέων για όλους τους τρόπους με τους οποίους εμφανίζεται η ανάγκη για συναίνεση στη ζωή ενός παιδιού».

Όταν πρόκειται για αυτές τις σημαντικές συνομιλίες με παιδιά, όσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο, είπε η Diaz, διασφαλίζοντας ότι η συναίνεση παραμένει «μέρος των συνομιλιών σε όλη την πρώιμη ανάπτυξη.

Η Lesley Koeppel, ψυχοθεραπεύτρια με έδρα τη Νέα Υόρκη, συμφωνεί, διευκρινίζοντας ότι η συγκατάθεση με τα μωρά είναι «συμβολική και όχι κυριολεκτική».

Ωστόσο, οι ερευνητές του Deakin υποστηρίζουν ότι η απαλή αλλαγή της πάνας αλλάζει το παιχνίδι όταν πρόκειται για τη διδασκαλία των μωρών σχετικά με την ασφάλεια.

«Είναι σημαντικό τα παιδιά να παρατηρούν πότε κάποιος αγγίζει τα πιο οικεία μέρη τους», είπαν οι μυημένοι, προειδοποιώντας τους γονείς να μην αποσπούν την προσοχή των μικρών παιδιών με τραγούδια, παιχνίδια ή κουδουνίστρες κατά τη διαδικασία αλλαγής.

«Ακόμη και στην πρώιμη βρεφική ηλικία, τα παιδιά μπορούν να ανταποκριθούν σε συνεπείς λεκτικές ενδείξεις», σημείωσαν. «Προσπαθήστε λοιπόν να χρησιμοποιείτε παρόμοια γλώσσα και να ακολουθείτε τακτικές ρουτίνες αλλαγής πάνας που εμπλέκουν τα παιδιά στη συζήτηση».

Προτείνουν ακόμη και τη χρήση των ανατομικά σωστών ονομάτων για ιδιωτικά μέρη – όπως το αιδοίο, το πέος και ο πρωκτός – κατά την αλλαγή και το μπάνιο ενός μωρού.

«Οι γονείς μπορεί να αισθάνονται άβολα να το κάνουν αυτό και να πιστεύουν ότι πρέπει να χρησιμοποιούνται πιο παιδικά ονόματα», αναγνώρισαν οι ερευνητές.

«Αλλά αυτό κρατά τα παιδιά ασφαλή, καθώς σημαίνει ότι μπορούν στη συνέχεια να ενημερώσουν έμπιστους ενήλικες για τις εμπειρίες τους με όλους τους ανθρώπους που τα φροντίζουν», ισχυρίστηκαν.

Οι επαγγελματίες είπαν ότι οι δείκτες εκπαίδευσης πριν από το γιογιό έχουν σκοπό να βοηθήσουν, αντί να κατακλύσουν, πολυάσχολες μαμάδες και μπαμπάδες σε όλο τον κόσμο.