Παλαιστινιακό και σχέσεις με τους γείτονες

Οι πάντες – πλην Χαμάς – αποδέχονται την συνύπαρξη ΔΥΟ κρατών, του Ισραήλ και των Παλαιστινίων.

Σε περίπτωση που δεν προκύψει κάτι έκτακτο στην πορεια (ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις αν θα ανάψει και πάλι το φυτίλι με τόσους φανατικούς πολέμιους του Ισραήλ ανάμεσα στους Αραβες γείτονές του) θα μιλάμε για επικράτηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου στον οποίο πρέπει να βασίζονται οι διακρατικές σχέσεις. Δεν νοείται ειρηνική συνύπαρξη και ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ δύο ή περισσοτέρων κρατών της στενής ή και ευρύτερης περιοχής μας, έξω από το πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και – πολύ περισσότερο – με γνώμονα το δίκαιο του ισχυροτέρου.

Χρήσιμο να το καταλαβαίνουν αυτό και στην Τουρκία όπου τα… γαβγίσματά τους εδώ και δεκαετίες με θέμα τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα είναι συνεχόμενα και ενοχλητικά. Μπορούμε να πούμε ότι γυρίζουμε σελίδα στο Μεσανατολικό; Μάλλον ότι αρχίζει μια σοβαρή προσπάθεια, μπορούμε να πούμε.

Ξεκίνημα αρχικά με συνύπαρξη δύο κρατών, με ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους με διαδικασία του ΟΗΕ και με βαθύτερες σκέψεις που αφορούν τα του οίκου μας και τις σχέσεις με τους γείτονες εξ ανατολών.

Με επιθετικές δηλώσεις και πολεμικές κορώνες ούτε ασκήθηκε, ούτε τώρα είναι νοητό να ασκηθεί σοβαρή εξωτερική πολιτική. Είναι επιβεβλημένο να επικρατήσει σύνεση και συνεννόηση ειδικά στα θέματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, χρειάζεται να επιδείξουμε ψυχραιμία και να έχουμε – επιτέλους- εθνική ομοψυχία και συνεννόηση, με σύμμαχό μας το διεθνές δίκαιο.