Ελαιόλαδο – Τιμή: Ακριβό το «υγρό χρυσάφι» για τους καταναλωτές

Οι τιμές του ελαιόλαδου για τη νέα χρονιά φαίνεται να σταθεροποιούνται, αλλά σε επίπεδα πολύ υψηλότερα από το παρελθόν, με αποτέλεσμα το πολύτιμο προϊόν της ελληνικής γης να παραμένει ακριβό για τον μέσο καταναλωτή.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του προέδρου της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελαιολάδου, Μανώλη Γιαννούλη, στις αρχές της νέας περιόδου η τιμή παραγωγού θα κυμανθεί από 4,5 έως 5 ευρώ, ενώ στο ράφι η τιμή μπορεί να φτάσει έως και 8,5 ευρώ το λίτρο.

Ο κ. Γιαννούλης εξήγησε πως οι τιμές για το παρθένο ελαιόλαδο φέτος θα είναι «λογικές», ωστόσο θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα λόγω του αυξημένου κόστους παραγωγής και της πίεσης που δέχεται η αγορά τα τελευταία δύο χρόνια.

Όπως τόνισε, «η φιάλη στο ράφι περιλαμβάνει όλο το κόστος μέχρι να φτάσει εκεί», από τη μεταφορά και τη συσκευασία μέχρι την εμπορική διάθεση.

Επιπλέον, υπογράμμισε πως το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται ως “κράχτης” στα σούπερ μάρκετ, με το περιθώριο κέρδους του λιανεμπορίου να είναι μικρό. «Η φιάλη στο ράφι λειτουργεί ως βασικό προϊόν που προσελκύει τον καταναλωτή, ώστε να αγοράσει και άλλα είδη», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Παρά ταύτα, το κόστος για τον ελαιοπαραγωγό παραμένει δυσβάσταχτο. «Ο παραγωγός δεν μπορεί να ζήσει την οικογένειά του μόνο από το λάδι, εκτός αν έχει πολύ μεγάλη παραγωγή», εξήγησε ο πρόεδρος της Διεπαγγελματικής, επισημαίνοντας ότι η ελαιοπαραγωγή απαιτεί υψηλή δαπάνη, ιδιαίτερα για τα εργατικά χέρια, τα οποία έχουν ακριβύνει σημαντικά. «Τα εργατικά χέρια κοστίζουν πολύ ακριβά, γιατί μέσα σε δύο ή τρεις μήνες χρειάζονται σε πολλές περιοχές», είπε χαρακτηριστικά.

Ο ίδιος σημείωσε, επίσης, ότι στην Ελλάδα η ελαιοκαλλιέργεια εξακολουθεί να είναι οικογενειακή υπόθεση, με μεγάλο ποσοστό ηλικιωμένων ανθρώπων να συμμετέχουν ενεργά, καθώς «είναι λίγοι οι νέοι που ασχολούνται». Το γεγονός αυτό καθιστά δύσκολη τη διατήρηση του επαγγέλματος σε βάθος χρόνου, δημιουργώντας προβληματισμό για το μέλλον του τομέα.

Παρά τα προβλήματα, υπάρχει και μια αχτίδα αισιοδοξίας, αφού σύμφωνα με τον κ. Γιαννούλη, η αγορά φαίνεται να έχει ανακτήσει περίπου το μισό της πτώσης 40% στην κατανάλωση που είχε σημειωθεί πριν από ενάμιση χρόνο, όταν οι τιμές είχαν εκτοξευθεί στα ύψη. Η σταθεροποίηση των τιμών, έστω και σε υψηλά επίπεδα, έχει οδηγήσει ορισμένους καταναλωτές να επιστρέψουν σιγά-σιγά στο ελληνικό ελαιόλαδο, αναγνωρίζοντας την ποιότητά του και τη διατροφική του αξία.

Ο Μύρων Χιλετζάκης, πρόεδρος μικρών Συνεταιρισμών της ΕΘΕΑΣ, από την πλευρά του, μίλησε για το ίδιο θέμα τονίζοντας ότι το ελαιόλαδο παραμένει ο “υγρός χρυσός” της Ελλάδας, ωστόσο χρειάζεται καλύτερη οργάνωση στην παραγωγή και το εμπόριο, ώστε να μειωθούν οι αποκλίσεις ανάμεσα στην τιμή του παραγωγού και αυτή του καταναλωτή.

Καθώς πλησιάζει η νέα ελαιοκομική περίοδος, το στοίχημα είναι πλέον η διατήρηση της ποιότητας και η αντιμετώπιση των προβλημάτων κόστους, ώστε να εξασφαλιστεί ένα πιο δίκαιο εισόδημα για τους παραγωγούς και μια πιο προσιτή τιμή για τους καταναλωτές.